Dziś postanowiłem nie nudzić was kawałami zasłyszanymi, bądź ściągniętymi z netu. Wyczuwając aurę unoszącą się niczym płowy liść na wiaterku wiosennej jutrzenki. Starając się wykorzystać sytuację i panujące warunki, przedstawiam wam "I tak tego nie zrozumiesz". To co napisałem nie musi śmieszyć, nie jest aluzją ani metaforą, nie staraj się tego zrozumieć, jeśli jest to za ciężkie na twój mózg, to odradzam czytania. Enjoy


Pan Mietek był człowiekiem osobliwym i prostym. Do dnia dzisiejszego nie wiedział, że piwo w biedronce jest równie tanie jak dwa opakowania puszek po konserwie zdanych w skupie złomu numer 4 przy ulicy Konibuta 2/4. Często drapiąc się po jajach nachodziły go pytania dotyczące egzystencji ludzkiej i przemijania. Pewnie został by filozofem gdyby nie wyrwał sobie wszystkich włosów łonowych wydartych z powodu wytężonego myślenia. Szeleściły niczym otwarta paczka czipsów ziemniaczanych o lekkim skarpetowym zapachu. Zaglądając do lodówki, po prostu nie był świadomy, iż pies właśnie oddaje mocz pod jego klatkę z zadowoleniem merdając ogonem. Miecio zbierał baterie alkaliczne by zapewnić zasilanie swojej rakiecie. W sklepie często można było zobaczyć jak kupuje w hurtowych ilościach denaturat i czerstwy chleb, który działał jako katalizator. Jego twarz nie była sina od jagodzianki, to przez jego trud i wysiłek jaki wkłada, by rozgrzać swojego oziębłego od zimna patyczka, by nie narazić się na odmrożenia, sprawia iż Mietek jest w stanie pewnie funkcjonować w społeczeństwie.


Czy wam się podoba, czy nie, kontynuacja nastąpi.